İnstagram günümüzün en büyük tutkusu. Psikolojimizi etkileyen yegane sanal ağ. Büyükler için geliştirilmiş bir oyuncak. Sabah kalkar kalkmaz ilk durağımız gece vedalaştığımız son şey. Başkalarının sayfaları paylaştıkları acaba neden bizi bu kadar ilgilendiriyor?  Neden herkes her zaman mutlu ,şık, eğlenceli ve olabildiğince pahalı? Peki gerçekten her şey göründüğü gibi mi? Aslında o kadar mutlu muyuz o karelerde yoksa "mış" gibi mi yapıyoruz? Günümüzde sosyal ağlarda mutsuz insan bulmak neredeyse imkansız gibi. Peki bu gerçek mutluluk mu  yoksa mutlu olma çabası mı? Uzmanlar ise "ne kadar mutluyuz "temalı fotoğraflarını paylaşan çiftlerin çoğunun içsel eksiklik yaşadığından mutluluk pozlarını verdiklerini söylüyorlar.
Gerçek anlamda mutlu olan çiftlerin bunu gözler önüne sermeye gerek duymadıkları paylaşımlarının ise çok az, öz kareler olduğu belirtiliyor. Aynı zamanda araştırmalar gösteriyor ki; Sosyal medya üzerinden başkalarının mükemmel mutlu yaşam tablolarını "pasif şekilde" takip eden kişilerin, gerçek hayatlarında mutsuz olmaları daha muhtemel. Kopenhag'da bir üniversitede yapılan bu araştırmaya göre aşırı sosyal medya kullanımı kişilerde "kıskançlık, imrenme" duygularına sebep olmakta. Başkalarının sürekli mutlu tablolarını görmek, kişilerde sürekli mutlu olma, eğlenme, zevk alma hissi uyandırmakta ve gerçekle uyuşmadığı için ise kıskançlık, depresyon ve çeşitli ruh sağlığı bozuklukları ortaya  çıkartabilmektedir.
Yarattığımız sanal karakterler gerçekten bizi temsil ediyor mu? Mutsuzluğumuzu gizleme çabasına girdiğimiz için mi mutlu görünüyoruz? Yemek yerken lezzetinden çok tabağın görselinin İnstagram storysinde ne kadar havalı duracağını mı düşünmeye başladık? Kendi elimizle ürettiğimiz filtreli fotoğraflar bize ne kadar çok benziyor? Arkadaşlarla tokuşturulan bir kaç kadeh alkol bizi havalı göstermeye yetiyor mu? Her geçen gün daha da tutkuyla bağlandığımız bu mecralar bizi nereye götürecek? 
Z kuşağı malesef tam olarak sosyal medyanın adeta kucağına doğdu. Biz bile nasıl kullanmamız gerektiğini bilmez iken onlara nasıl öğreteceğiz bilmiyorum ama böyle giderse korkarım her nesil bir öncekinden daha mutsuz olacak.